Vrijdag 3 juli

De ochtend hebben we nog doorgebracht op het kindertehuis. We hebben meegeholpen met het lesgeven. De 2 docenten komen handen te kort. Het is heel zinvol om met z’n tweeën erbij te gaan zitten en de individuele kinderen te helpen. Die individuele aandacht lijken ze ook niet te kennen, maar hebben ze wel echt nodig. Alle lessen gaan klassikaal en dan krijgen ze een opdracht en die wordt dan kort nagekeken door de docent. Nabesproken wordt er niet. De wat slimme kinderen redden zich op deze manier, maar de andere lopen hierdoor achter. Ook gaat het soms te snel voor ze en om dan even 1 op 1 de opdracht door te spreken helpt dan echt.

Helaas kregen ook een aantal kinderen weer met de stok. In de ochtend wordt er een gebed geoefend (echt bijna 2 uur achter elkaar!). De kinderen moeten deze kunnen opzeggen. Ik vond dit echt niet leuk om te zien. Ik ben in de pauze even naar de docenten toegelopen om mijn gevoel te uiten. Ik was namelijk even weggelopen, vond het moeilijk om erbij te blijven zitten. Ze vonden het niet erg dat ik mijn gevoel met ze besprak en begrepen ook goed dat dit voor ons schokkend was. Ik heb er een open gesprek van gemaakt en gezegd dat ik op deze manier geen lesgeef in Nederland. Ik vroeg of ze er voor openstaan om eens met elkaar in gesprek te gaan over de verschillen van lesgeven, dit vonden ze prima. Komende week ga ik punten opschrijven die ik in mijn laatste week met ze ga bespreken.

Na de middag lunch pakken wij onze spullen en gaan op pad om Cape Coast te bezoeken. Eerst lopen we een half uurtje om bij de hoofdweg uit te komen. Het heeft de dag ervoor heelerg hard geregend en op een gegeven moment stuiten we op een enorme plas. Zo groot dat het de hele weg blokkeert. Aan de zijkanten staan hoge planten/struikgewas dus eromheen was niet echt een optie….Dan maar erdoorheen. Schoenen uit, broek omhoog en door de modder!

Aangekomen bij de hoofdweg willen we een trotro pakken, dat is het openbare vervoer hier. Een busje met zoveel mogelijk mensen erin. Maara…wanneer stopt een trotro? Gelukkig treffen we onze tuinman aan! Hij moet ook de troto hebben. Hij legt uit dat je je vingers moet opsteken voor hoeveel mensen je een plek moet hebben. Als de troto dan stopt kun je instappen. Soms zitten ze namelijk al helemaal vol.

Na een prima rit van 2 uur komen we aan in cape coast. Vanuit daar nog een taxi naar ons hotel (kost omgerekend €0.80). Wat was het fijn om bij het hotel aan te komen. Het lag direct aan het strand en het was echt een soort beach resort. Ook zag ik na een week geen blanke mensen te hebben gezien (behalve onszelf danJ) hier de eerste toeristen! Ook even fijnJ Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we wat eten en toen we de menu kaart kregen konden we onze ogen niet geloven. Er stond gewoon pasta en pizza op! Keuze was snel gemaakt na een week van rijst. Heerlijk gegeten en daarna ging de muziek aan. Het resort is ook een soort uitgaangsgelegenheid voor de jongeren uit Cape Coast, dus er waren ook locals. En de Ghanese mannen stonden (in tegenstelling tot hoe het in Nederland gaat) als eerste op de dansvloer! Er wordt volop gedanst en op een gegeven moment stonden ook wij lekker op de dansvloer.

Zaterdag 4 juli

Vandaag zijn we op de toeristisch toer gegaan. We hadden de avond ervoor al geregeld dat er en taxi zou komen om ons naar Kakum Nationaal Park te brengen en naar Monkey Forest. We waren met 6 en er kwam een gewone taxi, 4 zitplekken. Maar dat kon gewoon volgens de chauffeur. 2 voorin en achterin 1 op schoot. Beetje krapjes, maar het paste. Onderweg kwamen we een politiecontrole tegen. Dat was nog wel even een dingetje, want het mag natuurlijkniet met zoveel in een taxi. 2 van ons moesten eruit en de taxi hield een auto tegen en daar moesten zij dan een klein stukje mee mee rijden tot na de politie controle!

Het nationaal park vond ik zelf een beetje teleurstellend. Je kunt een tour doen over de touwbruggen en een tour met een gids die je van alles verteld over de natuur. Wij hebben de touwbruggen gedaan. Ik heb wel enorme hoogtevrees dus wist niet zeker of dat iets ging worden, maar om in mn eentje iets anders te doen vond ik ook niet zo leuk en ik had begrepen dat je kon afsnijden of anders kon lopen als je de touwbruggen wilde overslaan. Het was ongeveer een kwartiertje lopen naar de touwbruggen. Je liep met heel veel mensen en echt de tijd om om je heen te kijken was er niet. Toen kwamen we bij de touwbruggen aan en die waren hoog!! Heb er 1 geprobeerd maar had echt enorm last van mijn hoogtevrees helaas. Gelukkig kon ik een kortere route lopen over de bruggen waardoor ik snel weer vaste grond onder mijn voeten had. Ik had verwacht dat ik nu heel veel gemist had, maar 10 minuten laten kwamen de andere al weer aangelopen, dus de touwbruggen zelf duurt ook maar een kwartiertje..Wel een super mooi uitzicht! Maar had graag meer willen zien van het park.

Toen zijn we naar Monkey Forest gegaan. We wisten niet precies wat het was. Toen we daar kwamen, kwamen we erachter dat het werd gerund door 2 rotterdammers. Super leuk! Ze hadden een aantal bijzondere apen en beesten in het park. Mooi om te zien. Wat ik niet had verwacht is dat ze in kooien zouden zitten, dat vond ik wel zielig.

Zondag 5 juli

Vandaag heerlijk de dag doorgebracht op het strand en teruggereisd naar het kindertehuis. Ik merkte dat ik de omschakeling wel lastig vond. Van heerlijk op het strand liggen weer back to reality. Maar eenmaal aangekomen in het kindertehuis was dit gevoel meteen verdwenen want zodra de kinderen ons in het vizier kregen renden ze op ons af en besprongen ze ons! Ze waren blij dat we na het weekend weer terug waren. En ik was ook blij om weer terug te zijn!

Maandag 6 juli

Na het warme welkom van de dag ervoor toch nog weer even wennen in het kindertehuis. Wat dat gevoel precies is en waar dat vandaan komt vind ik lastig te beschrijven. Gelukkig was het grotendeels een hele fijne dag en heb ik veel met de kindjes gespeeld en geknuffeld. Ik zeg grotendeels want de avond verliep ietsjes anders…In de woonkamer van het kindertehuis staat een kerstboom met lichtjes erin(en die staan ook aan). Een van de kindjes (een nieuw kindje dat vandaag is gebracht. Wat ons overigens helemaal niet verteld is en omdat we nog niet alle hoofdjes kennen was hij mij ook nog niet opgevallen!) ging met de lichtjes spelen en kreeg toen een elektrische schok! We hoorden ineens een hoop geschreeuw van binnen komen en renden naar binnen. Daar zagen we het jongetje bewusteloos op de grond liggen. Diane, een van de verzorgers, handelde heel adequaat. Ze pakte een stok en schoof hem weg bij de kerstboom. Toen heeft ze hem opgepakt en mee naar buiten genomen. Vanaf dat moment ging het heel snel. Kinderen kregen bevelen van Diane omhaar telefoon te pakken, Kwami de tuinman werd gebeld (die was in het dorp verderop) en hij kwam snel met een taxi naar het kindertehuis toe. Het kindje (heet ook Kwami) was nog steeds bewusteloos maar hij ademde wel. Toen snel in de taxi naar het ziekenhuis. Wat me toen heel erg verbaade was dat er ook een verzekeringspas voor het jongetje tevoorschijn kwam! Dat had ik niet verwacht. Toen ze weg reden hebben we zoveel mogelijk geprobeerd de andere kinderen weer rustig te krijgen (wat nog lastig was want ik was zelf natuurlijk ook heeeel erg geschrokken!). Toen kwam ik er ook nog achter dat Kwami hier al 2 broertjes heeft zitten en die waren natuurlijk heel hard aan het huilen. Wat wel weer goed was om te zien was dat er ineens ook 2 mensen uit het dorp in het kindertehuis waren. Die kwamen polshoogte nemen en kijken of we nog iets nodig hadden. Ze hebben toen alle elektriciteitspunten uitgezet (elk stopcontact heeft hier een knopje om het aan en uit te zetten) met een stok. We wisten namelijk niet precies wat er gebeurd was nog en dachten dat er iets mis was met de elektriciteit. Na ongeveer een uurtje kregen we het verlossende telefoontje dat Kwami helemaal in orde was en dat hij alweer rondliep! De kinderen en wij waren enorm opgelucht natuurlijk!! Toen de rust weer was teruggekeerd gingen Indyssa en ik naar onze kamers. Net op dat moment viel de stroom uit…Erg fijn want het was al donker en ik vind het nooit zo fijn als de stroom uitvalt als het al helemaal donker isJ Ik liep met mijn lampje nog even naar het toilet en toen ik terugkwam stond Indyssa buiten en vroeg of ik een man zag achter ons huisje. Ik zag niemand en vroeg wat er was. Ze zij dat toen ze net binnen was er ineens een man op haar raam klopte aan de achterkant en vroeg om een slaapplek omdat hij achtervolgd werd! Maar we konden dus niemand vinden. Toen zijn we even op haar kamer gaan wachten en na een paar minuten kwam hij weer ond dat best wel eng! Ik heb hem toen gevraagd om naar de voorkant van het huis te komen zodat we met elkaar konden praten, maar dat deed hij dus niet. Hij liet zichzelf niet zien en verdween steeds in de bosjes. De grote jongens waren nog wakker en hoorden ons praten met de man en kwamen polshoogte nemen met hun machete messen! Ik was op dat moment echt wel heel erg bang. Je it echt in een geïsoleerd gebied en de politie bellen kennen ze hier natuurlijk ook niet. We hebben contact gelegd met Tina en gevraagd wat we nu moesten doen(ik had haar eerder op de avond al een aantal keer aan de telefoon gehad, omdat we ook contact hebben gehad over het jongetje). Zij zei dat we deze nacht moesten doorbrengen in de mainhouse zodat we morgen naar een oplossing konden kijken. Dit was nog nooit gebeurd zei ze. We hebben onze spullen verplaatst naar het klaslokaaltje en hebben hier geprobeerd te slapen. Maar het is altijd zo warm in het kindertehuis dat zelfs als we stil lagen we nog dropen van het zweet..!

Dinsdag 7 juli

Na een korte, onrustige en hele warme nacht hebben we ’s ochtends weer contact gehad met Tina. Zij vertelde dat Kwami de tuinman de komende tijd op het terrein van het kindertehuis zal slapen/waken. Dat stelde me wel een beetje gerust maar ik was deze ochtend echt heel erg van slag. Ik wilde het liefste gewoon zo snel mogelijk naar huis. Maarja ik wist natuurlijk ook wel dat ik daar later heel erg spijt van zou gaan krijgen als ik dat daadwerkelijk zou doen, maar dat gevoel heb ik wel echt even gehad door alle gebeurtenissen van maandagavond/nacht. In de middag ben ik me weer bezig gaan houden met de kindjes en heb ik even met het thuisfront gebeld en ik merkte dat ik me weer beter ging voelen. Ik merk sowieso dat ik hier heel erg last heb van snelle emotiewisselingen. Het ene moment kan ik last van heimwee hebben en het andere moment gaat de tijd veel te snel en wil ik niet meer weg! Echt raar om te ervaren!

Als de avond valt merk ik bij mezelf toch nog een lichte spanning. Gelukkig bleef te stroom aan en zaten Diane en Lizzy met de oudste kinderen buiten voor ons. Ze gingen wachten tot wij hadden gedoucht en op onze kamer waren. Echt super lief! (normaal gaan zij dan ook naar binnen en gaat het kindertehuis op slot, maar nu bleven ze dus extra lang buiten zitten). Het was ook nog eens extra gezellig zo met z’n allen bij elkaar. Dat gaf me toch wel een heel fijn gevoel.